FURE Værbitt

Sånn halvegs på impuls reiste eg i dag (fredag) til Florø. Eg hadde eigentleg bestemt meg for å bli att i Bergen i helga, men sidan pappa skulle køyre, og eg likevel ikkje hadde nokon planar, kunne eg liksågodt vere med. No har eg vore på utstillinga til onkel Per, og den var heilt fantastisk. Eg elskar verka hans. Dei er utrulege. Utan å overdrive liksom. Eg var kjempestolt, og han fekk solgt over halvparten av (eg kan ikkje sei bileta) kunstverka. Vi kjøpte eitt. Då var eg nøgd. Etterpå fekk heile slekta komme på VIP-fest heime hjå Fure-Grøtting familien, der suppe, vin, song og volum stod på menyen. Dei utanforståande som var til stades, kan eg tenkje meg følte seg litt brydde, når mamma og dei tre systrene byrja og "ÅJE". Dei som kjenner mor mi, kan like godt få vite at ho er yngst, og at galskapen doblar seg for kvar syster som er eldre. Der er altså tre av dei. Kan du tenkje deg?

Morosam episode frå kvelden:

• På utstillinga: litt småmurring frå den store folkemengda som beundra dei fine "bileta". Plutseleg høyrer ein "HAHAHEE", og det er sjølvsagt ingen andre enn Bente sin trillande latter som fyller heile salen. Mannen, Rune gøymer seg når han ser to viftande bein stikke ut i frå folkeklynga. Bente fortel i etterkant: "Nei, det hadde sæi sånn, at ho Irene og han Lars(?) skolle ha kappløp mot dæ bilde dei begge ville ha. For den som fyst sat raudt klistermerke på, fekk det. So dei sprang som noken hesta mot det, og trur ikkje du at æi sto rett framfor bildet dei storma i mot?! Dei kom på kvar si side av mæi, og dulta like mykje begge to. Æi berre for rundt og landa rett på rompa! Også berre låg æi der, som den SVISKA!"