Stadt er godt

No sit eg i mitt nydelege Ditlef-Maria-Hus med macen på fanget, omringa av stearinlys og god stemning, -avslappa stemning. Det er så herleg å vere her. Ein er liksom så langt i frå alt, og tankane vert berre att der dei opprinneleg vart til. Stadt er i seg sjølv ein fredeleg plass, der sauer, born og måkar går hand i hand.

Huset, eller rettare sagt rønna vi kjøpte under tvil i 2003, har vorte ei perle. Det tykkjer i alle fall eg. Det er eit uendeleg prosjekt, som aldri kan verte ferdig, men eg elskar det. I dag har vi laga plen. Det har det siste året berre vore ein ujamn brun flekk, fordi vi i fjor sommar og utover hausten renoverte huset på utsida. No, derimot er tida inne for ny innsats, og eg trur det vert bra! I fem og ein halv time har vi plukka stein, luka ugras, lagt ny jord og strødd grasfrø. Eg gler meg til og sjå resultatet, og etterpå kunne rulle meg i graset.

Etter ein helteinnsats i hagen, køyrde eg og pappa på tur, så eg ikkje skal stryke når eg ein gong skal på oppkøyring. Det nektar eg –foreløpig. I første omgang er det no teorien som står for tur. Jaja, den tid, den sorg.